Λίγο καλοκαίρι παραπάνω...

Μ' αρέσει το καλοκαίρι. Όλα δείχνουν αλλιώς, πιό χρωματιστά, πιό ζεστά. Οι άνθρωποι γελάνε, διασκεδάζουν, ερωτεύονται. Θυμούνται τα βασικά συστατικά της καλής ζωής. Αυτά τα απλά που τείνουν να εκλείψουν από τις ζωές μας. Οι πλατείες και τα παγκάκια είναι γεμάτα. Ζευγάρια με μπύρες στο χέρι, γέροι, παιδιά, μετανάστες, σκυλιά, τρελοί, όλοι μαζί σε αυτό το πολύχρωμο πάρτυ. Μουσικές ακούγονται σχεδόν παντού. Ροκ, τσιφτετέλια, μπιτάκια. Ο εναλλακτικός τρόπος ζωής. Ο αυθεντικός. Οι τρείς μήνες του χρόνου που δεν φοβόμαστε να τη βγάλουμε στο τσάμπα, μήπως και μας πουν τσίπιδες. Το καλοκαίρι κάνει το τσάμπα μόδα. Οι παραλίες γεμάτες. Παχύσαρκες κυρίες που κυνηγάνε τα αγγελούδια τους να τους στουμπώσουν το στόμα, υπερβολικά μαυρισμένοι τύποι που παίζουν με τρομακτικη ταχύτητα και δύναμη ρακέτες, γριές με πέδιλα θαλάσσης και σκουφάκι, πιτσιρίκια που ουρλιάζουν διαρκώς, ο ήχος από τα πούλια στο τάβλι, ο φραπές που αντικαταστάθηκε από τον freddo. Η θάλασσα ζεστή, ο ήλιος καυτός. Το αλάτι να τσιτώνει το δέρμα που μαυρίζει. Όλα μοιάζουν διαφορετικά. Νευριάζεις δύσκολα. Δεν αγχώνεσαι εύκολα. Η διάθεση είναι διαρκώς καλή. Γελάς. Λες αστεία ακόμα κι αν είναι κρύα. Με μία βερμούδα πας παντού. Από το περίπτερο μέχρι το μέγαρο. Καί όλα αυτά εξαιτίας του καλοκαιριού. Οι άνθρωποι δεν άλλαξαν, σαφώς. Απλώς το καλοκαίρι τα επιβάλλει όλα αυτά. Θέλοντας και μη. Αυτό είναι που λείπει και τον περισσότερο καιρό από τις ζωές μας. Περισσότερο καλοκαίρι και λιγότεροι καθωσπρεπισμοί.