Δυοκρατία

Η Ελλάδα είναι μιά χώρα μαγική. Η χώρα των θαυμάτων. Η χώρα που άλλοι τρώνε και πίνουνε και άλλοι πληρώνουν τη λυπητερή. Μία χώρα που έμαθε, απο δημιουργίας της, να βάζει τις βρωμιές κάτω από το χαλί. Από τον πρωθυπουργό μέχρι τον τελευταίο πολίτη. Είναι θέμα νοοτροπίας άλλωστε, έτσι μεγαλώσαμε. Να θεωρούμε τα σκάνδαλα και τις απατεωνιές μέρος της καθημερινότητας μας. Στην αρχή φωνάζαμε αλλά μετά ερχόταν η Παρασκευή και έπρεπε να βγούμε. Αυτή ήταν η καθημερινότητα του Έλληνα. Βγαίνουμε, τρώμε, χαλάμε πολλά λεφτά, ζούμε καλά και έχει ο θεός. Ο θεός έχει, η Ελλάδα δεν έχει. Ποτέ δεν είχε. Προσπαθούσαμε να ακολουθήσουμε τον καπιταλιστικό τρόπο ζωής, τον Δυτικό. Αυτόν που χαλάς όσα έχεις χωρίς να τα έχεις. Μου αρέσει η Ελλάδα. Έχει πλάκα. Πρώην αριστεροί του Πολυτεχνείου γίνονται σοσιαλιστές. Αριστερές ιδεολογίες, δεξιές τσέπες. Μου αρέσουν επίσης όλοι αυτοί οι "καθημερινοί πολίτες" που φωνάζουν για την ανέχεια και την οικονομική κρίση και τα σκάνδαλα. Είναι οι ίδιοι "καθημερινοί πολίτες" που ψήφιζαν τους δύο μεγάλους προκειμένου να τους γίνει η εξυπηρέτηση. Εξυπηρετούνταν οι μεν, εξυπηρετούνταν και οι δε. Οι δε βέβαια πολύ παραπάνω, αλλά δεν πειράζει. Αφού έγινε η εξυπηρέτηση μας ας πάει στα κομμάτια. Και πήγε. Μία και καλή. Μου αρέσουν οι δημόσιοι υπάλληλοι. Οι καθαρίστριες που παίρνουν 8000 ευρώ τον χρόνο, οι κηπουροί σε δημόσια νοσοκομεία που δεν έχουν κήπους, οι εφοριακοί που δεν κάνουν φορολογικές δηλώσεις. Πιό πολύ όμως μου αρέσει η ατάκα του μέσου Έλληνα..."Αφού μπόρεσαν, μαγκιά τους". Τώρα βέβαια που ήρθε το ΔΝΤ, εσύ θα πληρώσεις τη μαγκιά τους. Λατρεύω και τους δημοσιογράφους. Που φέρνουν με το παραμικρό το τέλος του κόσμου. Ακόμα απορώ πως δεν έχει αυξηθεί το ποσοστό αυτοκτονιών με όσα λένε. Λατρεύω και την Αστυνομία την Ελληνική. Που πραγματικά είναι εκεί όποτε τους χρειαζόμαστε. Άρτια εκπαιδευμένοι, με υπέροχο λέγειν, καθόλου προκλητικοί και πολύ ταπεινοί. Είναι ο ορισμός του "protect and serve" πού λένε και οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι. Μου αρέσει που τώρα με το ΔΝΤ ξεπουλάμε τα πάντα με πρόφαση την οικονομική κρίση. Και πιό πολύ μου αρέσει που το πιστεύουμε. Είμαστε θετικοί σε αυτό. Μου αρέσει που ξέρουμε ποιοί τα έφαγαν και τους αφήνουμε ελεύθερους να χωνέψουν. Γιατί δεν πάμε να τους χτυπήσουμε και στην πλάτη; Α ρε Έλληνα. Της καλοπέρασης μια ζωή, της υπερκατανάλωσης, της λαμογιάς, του βολέματος. Και δεν είμαστε όλοι έτσι. Σε καμιά περίπτωση. Μακάρι να μην ήταν κανείς. Αλλά τέτοια θαύματα δε συμβαίνουν σε αυτή τη χώρα των θαυμάτων που βασιλεύει η Δυοκρατία. Τα θαύματα τελείωσαν.