Ποδόσφαιρο γιά λίγους

Το ποδόσφαιρο ως άθλημα είναι τόσο διαδεδομένο καί αγαπητό επειδή μπορούν να το παίξουν όλοι καί παντού. Δε χρειάζεται ούτε καν μπάλα για να παιχτεί. Τη θέση της μπορεί να πάρει ένα μπουκάλι, ένα νεράτζι, ένα καπάκι, οτιδήποτε. Η χαρά είναι αυτή πού παραμένει ίδια. Η χαρά του παιχνιδιού. Μία παρέα χρειάζεται καί το παιχνίδι αρχίζει. Αυτό είναι καί ένα από τα θεάματα που μπορούσαν μέχρι πριν λίγο καιρό να το απολάυσουν όλοι οι λαοί, ανεξαιρέτως. Ειδικότερα το μουντιάλ είναι η διοργάνωση που περιμένουν όσοι αγαπάνε τη μπάλα. Για να δούν μεγάλους παίχτες, αγαπημένους παίχτες, τη χώρα τους, να νιώσουν υπερήφανοι αν η ομάδα τους νικήσει. Πλέον όμως καί το ποδόσφαιρο πάει να γίνει προνόμιο των ολίγων. Τουλάχιστον το τηλεοπτικό κομμάτι του. Κάποτε το μουντιάλ μεταδιδόταν σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Το παρακολουθούσαν από μοναχούς στο Θιβέτ μέχρι τους Άγγλους χούλιγκαν καί από τον πλουσιότερο μεγιστάνα μέχρι τον φτωχότερο άνθρωπο του κόσμου. Πλέον η FIFA με τα εξωφρενικά ποσά που ζητάει για τα τηλεοπτικά δικαιώματα το κάνει προνόμιο των λίγων καί αυτό. Κανάλια όπως το RAI καί το ZDF επέλεξαν να μεταδίδουν επιλεγμένους αγώνες ή να μη μεταδώσουν καθόλου ενώ αν θέλει κανείς να παρακολουθήσει όλους τους αγώνες θα πρέπει να κάνει συνδρομή σε κανάλια με το αζημίωτο φυσικά. Αρκετές μεταδόσεις γίνονται από ειδικά στύντιο καί όχι από τη Νότιο Αφρική. Τα περισσότερα ελληνικά κανάλια δεν αγόρασαν το τρίλεπτο σποτ της Εθνικής μας ομάδας με τα στιγμιότυπα του αγώνα με την Κορέα και περιορίστηκαν σε φωτογραφίες. Στην Αλγερία τα κανάλια δε μπόρεσαν να προβάλουν των αγώνα της εθνικής τους ομάδας λόγω των δυσβάσταχτων τηλεοπτικών δικαιωμάτων ενώ η Βόρεια Κορέα έκλεψε τηλεοπτικό σήμα από τον Νότο. Ποδόσφαιρο είναι οι φίλαθλοι. Είτε είναι εντός γηπέδου είτε είναι μπροστά από μία τηλεόραση ή ένα ραδιόφωνο. Οι χορηγοί χάνουν έσοδα με τη μη προβολή αγώνων σε αρκετές χώρες και η FIFA συνεχίζει να ζητά υπέρογκα ποσά. Το ποδόσφαιρο ανήκει σε όλους λοιπόν αρκεί να έχεις μερικά εκατομμύρια ευρώ.