Ανά-Θεμος.

"Αυτοί είναι οι οπαδοί μας και ούτε θέλουμε, ούτε μπορούμε να τους αλλάξουμε! ΕΥΤΥΧΩΣ!". Με αυτόν τον τίτλο αρθογραφεί ο Θέμος Αναστασιάδης το κείμενο του σχετικά με τον τελικό μπάσκετ της Α1. Ναί, αυτόν τον τελικό που μόνο μπάσκετ δεν παίχτηκε επειδή οι γνωστοί ηλίθιοι πετούσαν μέσα στο παρκέ από καρέκλες μέχρι φωτοβολίδες. Αυτόν τον τελικό δεν τελείωσε ποτέ. Αναρωτιέμαι κύριε Θέμο αν έχετε επίγνωση των όσων γράφετε. Και το πόσο προκαλείτε με αυτά. Ευτυχώς οι περισσότεροι είναι φίλαθλοι. Και ευτυχώς έχουν σταματήσει από καιρό να πηγαίνουν στο γήπεδο εξαιτίας των οπαδών σας που δεν θέλετε να αλλάξετε. Και ευτυχώς έχουν μάτια και βλέπουν. Πως πέρα από τα διαιτητικά λάθη τον αγώνα τον έχασε καθαρά αγωνιστικά ο Ολυμπιακός. Το θέμα μου όμως δεν είναι το παιχνίδι. Δεν ξέρω αν ο δημοσιογράφος που γράφει σε αθλητική εφημερίδα καταλαβαίνει πόσο προκαλεί με όσα γράφει. Και δεν είναι μόνο ο Θέμος. Είναι και άλλοι πολλοί ίδιοι με αυτόν. Ο οργανωμένος οπαδός πάει στο γήπεδο και μαχαιρώνει ή σπάει ή κλέβει ή δέρνει και μετά εσείς τον επιβραβεύετε αντί να τον κράξετε. Και μιλάτε για τον "υπέροχο" κόσμο της ομάδας. Καί όταν τιμωρούν τον φίλαθλο ή την ομάδα σας μιλάτε για στημένα και αδικίες. Ποτέ δεν αποδέχεστε πως κι εσείς βάζετε την σπίθα για να φουντώσει η πυρκαγιά. Που πάντα φροντίζετε να διατηρείτε στα εξώφυλλα σας τον αθλητισμό του καφενείου. Καί τα γήπεδα αδειάζουν. Οι διοικήσεις κι αυτές στην ίδια μοίρα με τις οπαδικές εφημερίδες προσπαθούν να τα έχουν καλά με τα κατακάθια. Γιατί δεν είναι άνθρωποι, κατακάθια είναι. Νομίζετε πως ο κόσμος παραμυθιάζεται ακόμα με τον παιχταρά που θα φέρετε και πως θα έρθει στο γήπεδο. Αλλά δε θα έρθει. Γιατί φοβάται. Γιατί ανά πάσα στιγμή μπορεί να χτυπήσει. Για οικογένειες και παιδάκια δεν κάνω λόγο. Αυτά είναι για την Αγγλία και τις άλλες προηγμένες χώρες. Όχι για εμάς. Εμείς είμαστε μία τριτοκοσμική χώρα με έναν τριτοκοσμικό αθλητισμό. Με 10 οπαδικές εφημερίδες που μονίμως τσιτώνουν τους ανεγκέφαλους, με άδεια, ο θεός να τα κάνει, γήπεδα, με στημένα παιχνίδια, με παράγοντες λαμόγια, με τους χούλιγκαν να κυκλοφορούν ελεύθερους και να αλωνίζουν, με την Αστυνομία να ρίχνει τις ευθύνες στις ομάδες και ανάποδα. Συλλαλητήρια για να μην υποβιβαστούν ομάδες που χρωστάνε εκατομμύρια ευρώ. Μεγαλοπαράγοντες καταδικασμένους σε φυλάκιση οι οποίοι διοικούν ανενόχλητα. Μπράβους να δέρνουν αθλητές. Με το να θεωρούμε λογικό να σκοτωθεί κάποιος στο γήπεδο. Αυτό είναι ο ελληνικός αθλητισμός. Και αυτά τα γράφει ένας άνθρωπος που τελείωσε την αθλητική δημοσιογραφία και μετά την τελείωσε. Οριστικά.