Η ανθρωπιά είναι κάτι που δυστυχώς σήμερα σπανίζει. Οι άνθρωποι που την έχουν ακόμα είναι υπεράνθρωποι. Και (ευτυχώς) είναι αρκετοί. Ο ακτιβισμός από την άλλη είναι από μόνο του κάτι υπεράνθρωπο. Άνθρωποι που πάνε κόντρα σε κάθετι παράνομο με όνειρο να αλλάξουν τον κόσμο. Είναι οι άνθρωποι που παλεύουν να σώσουν ό'τι έχει απομείνει την ώρα που οι περισσότεροι από εμάς κάνουν ακτιβισμό από τον καναπέ. Δε το κατακρίνω, αλίμονο. Είναι άλλωστε πολύ δύσκολο και πρέπει να είσαι πολύ δυνατός για να το κάνεις.
«Βρίσκομαι εδώ για τα άλλα παιδιά. Βρίσκομαι εδώ γιατί νοιάζομαι. Βρίσκομαι εδώ γιατί τα παιδιά στον κόσμο υποφέρουν και γιατί 40.000 άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα κάθε ημέρα. [...] Το όνειρό μου είναι να σταματήσει η πείνα στον κόσμο ως το έτος 2000»: Ενα κατάξανθο κοριτσάκι, μαθήτρια της 5ης Δημοτικού, έγραφε έκθεση ιδεών. Οσο μπόι τής έλειπε, τόση πυγμή είχε για να διαβάσει δυνατά τις κοινωνικές ανησυχίες της, την ώρα που οι συμμαθήτριές της ζωγράφιζαν λουλουδάκια στο λευκό περιθώριο του τετραδίου. Η Αμερικανοεβραία Ρέιτσελ Κόρι γεννήθηκε στις 10 Απριλίου 1979 στην Ολύμπια της Ουάσιγκτον των ΗΠΑ και πέθανε στις 16 Μαρτίου 2003, σε ηλικία 23 χρόνων, στη Λωρίδα της Γάζας. Για την ακρίβεια, καταπλακώθηκε από μια μπουλντόζα Caterpillar D9 των ισραηλινών δυνάμεων άμυνας στην προσπάθειά της να αποτρέψει την κατεδάφιση σπιτιών Παλαιστινίων σε κατοικήσιμη περιοχή της Ράφα, την οποία είχαν ορίσει ως ζώνη ασφαλείας. Τρία χρόνια μετά την προθεσμία που είχε η ίδια ορίσει για να αλλάξει ο κόσμος στη σχολική της έκθεση, η Ρέιτσελ βρέθηκε στην καρδιά των πιο τραγικών γεγονότων. Και έτσι απλά η καρδιά της σταμάτησε να χτυπάει. Τρεις ακτιβιστές που παρακολουθούσαν από μακριά την άνιση αναμέτρησή της με την μπουλντόζα έτρεξαν και άρχισαν να της δίνουν τις πρώτες βοήθειες. Είπε μόνο: «Η πλάτη μου έσπασε!». Τίποτε άλλο...
Διαβάζοντας όσα έγραφε από μικρή η Ρέιτσελ Κόρι, καταλαβαίνει κανείς ότι ήταν ένα πλάσμα που λάτρευε τη ζωή. Λίγες ημέρες προτού πεθάνει, το ημερολόγιό της πλημμύριζε από αισιοδοξία, έλεγε ότι οι ακτιβιστές νικούν, ότι αποτρέπουν τις μπουλντόζες. Τη μοιραία ημέρα όμως φαίνεται ότι οι οδηγοί πήραν εντολή να σταματήσουν τα «αμερικανάκια». Αυτόπτες μάρτυρες είπαν ότι η Ρέιτσελ βρισκόταν στο οπτικό πεδίο του οδηγού, καθώς σκαρφάλωσε σε έναν μεγάλο σωρό από μπάζα. Ο οδηγός ισχυρίστηκε ότι δεν την είδε και ότι δεν είχε πρόθεση να κατεδαφιστεί κανένα σπίτι. Το κορίτσι ήταν συνεπές στα «πιστεύω» του ως την ύστατη στιγμή. Επέλεξε να θυσιαστεί για τα «πιστεύω» της. Τρελή ή ηρωίδα; Ηρωίδα που ήταν αρκετά τρελή για να πιστέψει ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει.
Η Ρέιτσελ Κόρι είναι ένα πρότυπο ανθρώπου για εμένα. Και όσο υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι δεν απογοητεύομαι. Το ίδιο και οι ακτιβιστές που εκτελέστηκαν από τους Ισραηλινούς στρατιώτες.
Ibrahim Bilgen, 61 ετών, πατέρας έξι παιδιών, ηλεκτρολόγος μηχανικός από το Siirt.
Ali Haydar Bengi, 39 ετών, πατέρας τεσσάρων παιδιών, απόφοιτος του τμήματος Αραβικής λογοτεχνίας του πανεπιστημίου Al-Azhar του Καϊρου.
Cevdet Kiliçlar, 38 ετών, πατέρας δύο παιδιών, δημοσιογράφος που συμμετείχε σε πολλές ανθρωπιστικές αποστολές (Αφρική κ.τ.λ.)
Çetin Topçuoglu, 54 ετών, πατέρας ενός παιδιού, πρωταθλητής του taekwondo και προπονητής της εθνικής ομάδας taekwondo της Τουρκίας.
Necdet Yildirim, 32 ετών, πατέρας ενός παιδιού, εργαζόμενος σε ανθρωπιστικά προγράμματα.
Fahri Yaldiz, 43 ετών, πατέρας τεσσάρων παιδιών, πυροσβέστης.
Cengiz Songür, 47 ετών, πατέρας επτά παιδιών, δημοτικός υπάλληλος.
Cengiz Akyüz, 41 ετών, πατέρας τριών παιδιών, εργαζόμενος σε ανθρωπιστικά προγράμματα.
Furkan Dogan, 19 ετών, φοιτητής ιατρικής (διπλής υπηκοότητας, Αμερικανός και Τούρκος, γιατί γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη).
«Βρίσκομαι εδώ για τα άλλα παιδιά. Βρίσκομαι εδώ γιατί νοιάζομαι. Βρίσκομαι εδώ γιατί τα παιδιά στον κόσμο υποφέρουν και γιατί 40.000 άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα κάθε ημέρα. [...] Το όνειρό μου είναι να σταματήσει η πείνα στον κόσμο ως το έτος 2000»: Ενα κατάξανθο κοριτσάκι, μαθήτρια της 5ης Δημοτικού, έγραφε έκθεση ιδεών. Οσο μπόι τής έλειπε, τόση πυγμή είχε για να διαβάσει δυνατά τις κοινωνικές ανησυχίες της, την ώρα που οι συμμαθήτριές της ζωγράφιζαν λουλουδάκια στο λευκό περιθώριο του τετραδίου. Η Αμερικανοεβραία Ρέιτσελ Κόρι γεννήθηκε στις 10 Απριλίου 1979 στην Ολύμπια της Ουάσιγκτον των ΗΠΑ και πέθανε στις 16 Μαρτίου 2003, σε ηλικία 23 χρόνων, στη Λωρίδα της Γάζας. Για την ακρίβεια, καταπλακώθηκε από μια μπουλντόζα Caterpillar D9 των ισραηλινών δυνάμεων άμυνας στην προσπάθειά της να αποτρέψει την κατεδάφιση σπιτιών Παλαιστινίων σε κατοικήσιμη περιοχή της Ράφα, την οποία είχαν ορίσει ως ζώνη ασφαλείας. Τρία χρόνια μετά την προθεσμία που είχε η ίδια ορίσει για να αλλάξει ο κόσμος στη σχολική της έκθεση, η Ρέιτσελ βρέθηκε στην καρδιά των πιο τραγικών γεγονότων. Και έτσι απλά η καρδιά της σταμάτησε να χτυπάει. Τρεις ακτιβιστές που παρακολουθούσαν από μακριά την άνιση αναμέτρησή της με την μπουλντόζα έτρεξαν και άρχισαν να της δίνουν τις πρώτες βοήθειες. Είπε μόνο: «Η πλάτη μου έσπασε!». Τίποτε άλλο...
Διαβάζοντας όσα έγραφε από μικρή η Ρέιτσελ Κόρι, καταλαβαίνει κανείς ότι ήταν ένα πλάσμα που λάτρευε τη ζωή. Λίγες ημέρες προτού πεθάνει, το ημερολόγιό της πλημμύριζε από αισιοδοξία, έλεγε ότι οι ακτιβιστές νικούν, ότι αποτρέπουν τις μπουλντόζες. Τη μοιραία ημέρα όμως φαίνεται ότι οι οδηγοί πήραν εντολή να σταματήσουν τα «αμερικανάκια». Αυτόπτες μάρτυρες είπαν ότι η Ρέιτσελ βρισκόταν στο οπτικό πεδίο του οδηγού, καθώς σκαρφάλωσε σε έναν μεγάλο σωρό από μπάζα. Ο οδηγός ισχυρίστηκε ότι δεν την είδε και ότι δεν είχε πρόθεση να κατεδαφιστεί κανένα σπίτι. Το κορίτσι ήταν συνεπές στα «πιστεύω» του ως την ύστατη στιγμή. Επέλεξε να θυσιαστεί για τα «πιστεύω» της. Τρελή ή ηρωίδα; Ηρωίδα που ήταν αρκετά τρελή για να πιστέψει ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει.
Η Ρέιτσελ Κόρι είναι ένα πρότυπο ανθρώπου για εμένα. Και όσο υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι δεν απογοητεύομαι. Το ίδιο και οι ακτιβιστές που εκτελέστηκαν από τους Ισραηλινούς στρατιώτες.
Ibrahim Bilgen, 61 ετών, πατέρας έξι παιδιών, ηλεκτρολόγος μηχανικός από το Siirt.
Ali Haydar Bengi, 39 ετών, πατέρας τεσσάρων παιδιών, απόφοιτος του τμήματος Αραβικής λογοτεχνίας του πανεπιστημίου Al-Azhar του Καϊρου.
Cevdet Kiliçlar, 38 ετών, πατέρας δύο παιδιών, δημοσιογράφος που συμμετείχε σε πολλές ανθρωπιστικές αποστολές (Αφρική κ.τ.λ.)
Çetin Topçuoglu, 54 ετών, πατέρας ενός παιδιού, πρωταθλητής του taekwondo και προπονητής της εθνικής ομάδας taekwondo της Τουρκίας.
Necdet Yildirim, 32 ετών, πατέρας ενός παιδιού, εργαζόμενος σε ανθρωπιστικά προγράμματα.
Fahri Yaldiz, 43 ετών, πατέρας τεσσάρων παιδιών, πυροσβέστης.
Cengiz Songür, 47 ετών, πατέρας επτά παιδιών, δημοτικός υπάλληλος.
Cengiz Akyüz, 41 ετών, πατέρας τριών παιδιών, εργαζόμενος σε ανθρωπιστικά προγράμματα.
Furkan Dogan, 19 ετών, φοιτητής ιατρικής (διπλής υπηκοότητας, Αμερικανός και Τούρκος, γιατί γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη).
Άνθρωποι καθημερινοί, ο Ibrahim, o Ali, o Cevdet, o Cetin, o Necdet, o Fahri, o Cengiz, o Cengiz, o Furkan καί φυσικά η Κόρι. Υπεράνθρωποι από τους λίγους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου