Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

Σκέψεις

Κοιτάζω τους ανθρώπους γύρω μου. Σκυθρωποί, ανέκφραστοι, αμίλητοι, σοβαροί. Ρομπότ. Οι εποχές απαιτητικές, σχεδόν απάνθρωπες. Η ανάσα λείπει. Το βλέμα στο κενό. Οι σκέψεις κενές. Προσπαθώ να κρατήσω ζωντανό το παιδί που κρύβω μέσα μου. Θέλω να το κρατήσω. Με βοηθάς κι εσύ, πάντα με βοηθούσες. Γι' αυτό σ' αγαπάω. Γιατί δε με αφήνεις να μεγαλώσω. Δε με αφήνεις να μαραζώσω. Το χαμόγελο μοιάζει με αρρώστια σήμερα. Ή με τρέλα. Όμορφη τρέλα. Πόσο χαίρομαι που σε έχω. Όταν καθόμαστε στο κρεβάτι καί κοιτάμε αγκαλιά το ταβάνι, λέγοντας γιά τα ταξίδια που θα πάμε. Λονδίνο, Βερολίνο, Άμστερνταμ, Βαρκελώνη. Κάθε φορά ένας διαφορετικός προορισμός. Πετάμε με το μυαλό καί ταξιδεύουμε με τη σκέψη. Οδηγάω καί κοιμάσαι δίπλα μου. Είναι νωρίς. Αγαπάς την ασφάλεια του κρεβατιού σου. Κι εγώ το ίδιο. Ο ήλιος πέφτει στα μάτια σου, σε ενοχλεί. Χαμογελάω. Γιατί δυσανασχετείς μαζί του καί επειδή το φως του ήλιου σε ομορφαίνει. Γκρινιάζεις καμιά φορά. Αλλά δε μπορώ να κάνω χωρίς αυτή τη γκρίνια. Χαμένη κι εγώ χάνομαι μαζί σου. Από αυτόν τον κόσμο, μέσα σε μουσικές, μέσα σε όνειρα, μέσα σε σελίδες κόμικ, μέσα στα μάτια σου. Προσπαθώ να χρωματίζω αυτή τη μαυρίλα. Μαζί σου. Για σένα. Γιά μένα. Όταν με αγκαλιάζεις πριν φύγεις το πρωί. Όλα είναι όμορφα. Όλα μοιάζουν εύκολα, πιό απλά. Δε θέλουμε να μεγαλώσουμε, ποτέ δε θελήσαμε. Στο μυαλό, στις σκέψεις, στην ανεμελιά. Το αυτοκίνητο μετράει τα χιλιόμετρα που κάναμε μαζί. Αν τα βάλεις όλα μαζί θα μπορούσαν να καλύψουν ένα ταξίδι. Αλλά εμείς κάναμε πολλά μικρά. Φιλτράκια, σκόρπιος καπνός, ένα κουτάκι τσίχλες, αποτυπώματα στο παρμπρίζ. Δε θέλω να τα καθαρίσω. Το πρωί μοιάζουν με σχέδιο. Να 'ξερες πόσα έχω ακόμα μέσα μου, πόσο πολύ χαίρομαι που μεγαλώνουμε κι αλλάζουμε μαζί. Που σε έχω. Που με έχεις. Αυτό δεν είναι πάνω απ' όλα. Να έχεις έναν άνθρωπο που να σου τα απλουστεύει όλα; Κι αν καμιά φορά πνίγεσαι σε όλο αυτό, εγώ θα πατήσω στον πάτο γιά να βγείς στην επιφάνεια. Να πάμε στην ακροθαλασσια καί να αφήσουμε τον ήλιο να μας ζεσταίνει. Πόσο όμορφη είσαι όταν ο ήλιος περνάει μέσα από τα μαλλιά σου. Κλείσε τα μάτια, κράτα μου το χέρι, πετάμε τώρα...