Άσε τη δημοκρατία να πούμε για τον Γαύρο

Ακούω συνέχεια να μιλάνε γιά αυτή την ελευθερία. Ελευθερία λόγου, σκέψης, κινήσεων. Καί η μόνη ελευθερία που πραγματικά υπάρχει είναι η Αρβανιτάκη. Θα μου πείς "Έπρεπε να ζεις στη Χούντα γιά να καταλάβεις πόσο τυχεροί είστε". Που είναι αυτή η τύχη αγαπητέ μου; Καί γιατί ήσουν πιό άτυχος που έζησες στη Χούντα; Μήπως παραμυθιάζεσαι πως τώρα υπάρχει δημοκρατία; γιατί εγώ δεν το πιστεύω. Που είναι αυτή η δημοκρατία; Θα σου πώ εγώ που είναι. Στα βιβλία κοινωνικής καί πολιτικής αγωγής των σχολείων. Καί εκεί μένει. Δε μπορώ να πιστέψω πως υπάρχει δημοκρατία όταν μου ζητούν να βάλω πλάτη γιά τα χρέη της Ελλαδίτσας μας. Δεν τα έφαγα εγώ τα λεφτά για να πληρώσω. Ούτε ποτέ ζήτησα να μπει το ευρώ στη χώρα. Αλλά υπάρχει δημοκρατία. Όταν τα μαλακισμένα τα καραφλά βαράνε μετανάστες, αλλόθρησκους, προσπαθώντας να τους την επιβάλλουν με τη βία. Υπάρχει δημοκρατία όταν μου σπάνε το μαγαζί που έχω βγάλει τον καρκίνο για να το φτιάξω. Υπάρχει δημοκρατία όταν οι αστυνομικοί σκοτώνουν πολίτες καί αυτόματα αθωόνονται. Υπάρχει δημοκρατία όταν πάω σε πορεία καί καίγονται άνθρωποι. Υπάρχει δημοκρατία όταν σκοτώνουν αστυνομικούς καί δεν ακούγεται πουθενά. Όταν σκοτώνουν δημοσιογράφους. Όταν υπάρχει μία δήθεν τρομοκρατική οργάνωση που εξυπηρετεί συμφέροντα. Υπάρχει δημοκρατία αν δεν πάω στρατό καί κυνηγηθώ. Υπάρχει δημοκρατία αδερφέ μου όταν είναι ελεύθεροι (καί όχι πολιορκημένοι) όσοι έφαγαν τα λεφτά καί τώρα γελάνε με μένα τον μαλάκα που τα πληρώνω. Υπάρχει δημοκρατία όταν μου καίνε το αυτοκίνητο. Όταν μου κόβουν τα όνειρα. Όταν σαν κράτος είμαστε η γκομενίτσα του κάθε Κόκκαλη, Βαρδινογιάννη, Λάτση, Βγενόπουλου. Δεν υπάρχει δημοκρατία μαν. Ποτέ δεν υπήρξε. Ούτε ελευθερία υπάρχει. Οπότε μίλα μου όσο θες γιά Χούντες, δεν ιδρώνει το αυτί μου. Εσύ την πέρασες γιά επτά χρόνια, εγώ τη βιώνω ήδη 23. Οπότε έλα να σε κεράσω μία μπύρα να πούμε γιά τις μεταγραφές του Γαύρου να ξεχαστούμε...