Αν-άνδρες

Η λέξη αντρισμός είναι μία πολύ παρεξηγημένη λέξη στις μέρες που ζούμε. Παρεξηγημένη όσο καί η λέξη δημοκρατία.

Γυρνώντας τον χρόνο προς τα πίσω η λέξη αυτή αποκτούσε κι άλλα παράγωγα. Μαζί με τη λέξη "αντρισμός" υπήρχε καί η λέξη "μπέσα". Η λέξη "ειλικρίνια". Η λέξη "ευθύνη". Περνώντας τα χρόνια όλα αυτά άλλαξαν, μαζί με πολλά άλλα. Αλλάξανε οι συνήθειες, ο τρόπος που μεγαλώνουμε, τα ιδανικά, τα πρότυπα. Αλλάξανε οι οικογένειες. Οπότε φαντάζει λογικό να χάσει μία λέξη το αληθινό της νόημα. Εμείς τα αγοράκια αλλάξαμε. Γίναμε ξαφνικά άντρες. Χωρίς καν να ξέρουμε τη σημασία καί τις ευθύνες της λέξης αυτής. Όταν είσαι αγόρι όλα είναι έυκολα, απλά. Όταν γίνεσαι άντρας αποκτάς ευθύνες. Γιατί μεγαλώνεις καί παύεις να έχεις τη δικαιολογία της μικρής ηλικίας καί του "στενού μυαλού".

Σήμερα όμως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Τα αγοράκια μεγαλώνουν αλλιώς. Βλέποντας τσόντες που εξευτελίζουν το γυναικείο φύλο καί την ομορφιά του έρωτα. Μεγαλώνουν βλέποντας ταινίες όπου ο άντρας βρίζει καί χτυπάει τις γυναίκες. Ακούνε τραγούδια που επικροτούν αυτή την στάση. Καί δεν βλέπουν το γυαλό που στραβά αρμενίζει. Γιατί ο κανόνας (στον οποίον υπάρχει και η εξαίρεση) όλα λειτουργούν έτσι. Η γυναίκα αντιμετωπίζεται ως ένα κομμάτι κρέας. Δεν έχει ψυχή, μυαλό , ικανότητες. Μόνο πόδια. Ανοιχτά.

Από τη μία τα αγοράκια έχουν μυαλό. Υποτίθεται έστω. Είναι ανώτερα από τις γυναίκες. Στο ύψος καί μόνο. Καί έχουν το αλάθητο. Μπορούν να χτυπάνε καί να φεύγουν χωρίς να δώσουν λογαριασμό. Είπαμε, οι εποχές άλλαξαν. Δεν υπάρχει καιρός γιά αγάπες καί έρωτες. "Ένα στα γρήγορα καί πολύ της είναι".

Τα κοριτσάκια από την άλλη "μαγεύονται". Ερωτεύονται καί ξεχνάνε τα πάντα. Όλα δικαιολογούνται. Αυξομοιώνουν τα στάνταρ τους ανάλογα με το αγοράκι. Θυσιάζουν όνειρα καί ελπίδες προκειμένου να βιώσουν αυτό που θέλουν. Αλλά τελικά είναι αυτό που θέλουν; Τις θέλουν επειδή είναι οι κοπέλες του Σαββάτου ή επειδή είναι οι κοπέλες της καθημερινής. Γιατί το Σάββατο είναι μόνο μία ημέρα...Και δυστυχώς η ζωή μας δεν έχει μόνο Σάββατα...